ஆரத்தியும் மஞ்சள் பேயும்

"படம் சொதப்பல், ஒண்ணுமே புரியல, வரலாறு அரசியல் தொன்மம் எல்லாம் தனித்தனியா நிக்குது. நல்லாவே இல்ல. விக்ரம் உசுர கொடுத்து நடிச்சி இருக்காப்ல ஆனால் எல்லாம் வேஸ்ட்டு.  ரஞ்சித் படங்களிலேயே இது ரொம்ப மோசம்.  வாங்குன டிக்கெட் எல்லாம் ரிட்டன் ஆகுதாம்"

இத்தனைக்கும் மத்தியில் தான் தங்கலானுக்கு டிக்கெட் எடுத்தேன்.

படம் குறித்து தோழர் Rajasangeethan  Geetha Narayanan  எழுதியவற்றுடன் உடன்படுவதோடு  Random thoughts  சிலவற்றையும் இங்கே பதிவு செய்கிறேன்.

வேலூர், திருப்பத்தூர் பகுதிகளில் பணியாற்றிய அனுபவமோ என்னவோ வசனங்களைப் புரிந்துகொள்வதில் எவ்வித சிரமமும் இருக்கவில்லை. மிகுந்த ஆச்சர்யம் என்னவெனில் திரைப்படத்தில் பயன்படுத்தப்படுகிற வட ஆற்காடு தலித் வட்டார வழக்கிலும் தென் தமிழகத்தின் தேனி மதுரை திண்டுக்கல் போன்ற பகுதிகளில் வசிக்கும் தலித்துக்களின் வட்டார வழக்கிலும் சில சொற்களில் காணப்படுகிற ஒற்றுமைகள்.

அவற்றிலொன்று
'வேணாம்' என்பதை 'மாணாம்!' என்பது. (பாமா அக்காவின் கருக்கு நாவலிலும் சிறுகதைத் தொகுப்பிலும் இத்தகைய ஒற்றுமைகள் இருந்தன). தலித் வட்டார வழக்குகள் ஆய்வுக்குரியவை.

வாக்குச் சொல்வது, குறி சொல்வது, அருள் வந்து ஆடுவது, நடுகல் வழிபாடு  உள்ளிட்ட தொல்குடி நம்பிக்கைகளும்  வழிபாட்டு முறைகளும் படத்தில் உள்ளன. இவையெல்லாம் திரைப்படத்தை மனதுக்கு நெருக்கமாக்கின. காரணகளும் உண்டு.

சோழர் காலத்தில் கொய்யப்பட்ட புத்தரின் தலையை, அசோகன் எடுத்து வந்து உடலோடு  சேர்த்து வைக்கும் நிகழ்வு  அரச மரத்து பிள்ளையாரின் தலை மாற்றப்பட்ட புனைவின் மறுகட்டமைப்பு

தங்கலானைக் கனவிலும் நனவிலும் ஆரத்தி ஆட்டிவைக்கும்  காட்சிகள், காடையனின் சன்னத நினைவில் தங்கலான் வாக்கு (கவிதை) சொல்லும் காட்சியின் அமானுஷ்ய அதிர்வுகள் நம்மையும் தொற்றிக் கொள்கின்றன.

தனது தொல் நிலத்தை செங்கோலுக்குக் காட்டிக்கொடுத்த காடையனையும்,  காலனியர்களுக்குக் காட்டிக்கொடுத்து தன் மக்களையும் துன்புறுத்திய தங்கலானையும் விட நிலத்துக்காகத் தொடர்ந்து போராடுகிற, ரத்தம் சிந்துகிற  ஆதித் தாய் ஆரத்தி உயர்ந்தவள். இராம கதையில் அரக்கியாகச் சித்தரிக்கப்பட்டு கொல்லப்பட்ட வனத் தலைவி தாடகையை நினைவு படுத்துகிற பாத்திரம். கதையின் முதன்மைப் பாத்திரம் ஆரத்தி எனும் ஆதித்தாய்  தான். அப்புறம்தான் தங்கலான்.

மாளவிகா மோகனன், பார்வதி, விக்ரம், பசுபதி, டேனியல், ஹரி கிருஷ்ணன், அர்ஜுன் அன்புடன், ப்ரீத்தி உள்ளிட்ட அனைவரின் நடிப்பும் அட்டகாசம்.

விக்ரம் சும்மாவே ஆடுவாப்ல. முழங்கால் வரை சலங்கை கட்டிவிட்டால் கேட்கவே வேண்டாம். மனுஷன் ஜங்குஜங்குன்னு ஆடிருக்காப்ல.

ரவிக்கைக்குள் முதன்முதலாகக் கை நுழைக்கும்போது பார்வதி முகத்தில் தாண்டவமாடுகிற வெட்கத்துக்கும் சிரிப்புக்கும் மட்டுமே தனியாக விருதுகள் தரலாம்.

பெரும்பாலான காட்சிகள் மொட்டை வெயிலில் எடுக்கப்பட்டவை.  எப்படித்தான் நடித்தார்களோ என்ற பதைபதைப்பு காட்சிகள் நெடுகிலும்.

படத்தின் தலைப்பிலிருந்து படம் நெடுகிலும் வியாபித்திருக்கிறது தங்கம். படத்தில் 'தங்கம் ஒரு மஞ்சள் பேய்' என்ற வசனம் இருக்கிறது.
செத்துக்கிடக்கிற கணவனைக் காட்டிலும் தங்கக் கட்டி பெரிதென்று எடுத்துக் கொண்டு ஓடவைக்கிறது அந்தப் பேய்.  மக்களுக்காகக் கொஞ்சம் தங்கத்தைக் கொடு என்கிறான் தங்கலான். பற்றறு என்கிறார் ஆதி முனி.
இறுதி காட்சியில் மக்களின் கைகளுக்கு தங்கம் கிடைக்கும்பொழுது திரண்டு வருகிறது காலனி சிப்பாய்களின் கூட்டம். தங்கம் ஒரு மஞ்சள் பேய்தான்.

படம் பார்க்கும்போதே பி.ஹெச். டேனியலின் எரியும் பனிக்காடு அலெக்ஸ் ஹெலியின் ஏழு தலைமுறைகள் நாவல்களும்
Django Unchained, Rabbit Proof Fence படங்களின் சில காட்சிகளும் நினைவுக்கு வந்தன.

அழகிய பெரியவன்,  மௌனன் யாத்ரிகா, தமிழ் பிரபா, சுகந்தி, விடுதலை சிகப்பி என டைட்டில் கார்டில் பரிச்சயப்பட்ட பெயர்கள் நிறைய. மகிழ்ச்சி.

இங்கு எல்லோருக்கும் ஒரு அரசியல் உண்டு. அவரவர் அரசியலை அவரவர் பேசியாக வேண்டும்.  தனக்கான அரசியலை, தனது தொல்குடிகள் நிலமிழந்த அரசியலை, அடிமைப்பட்ட அரசியலை, அடையாளமிழந்த அரசியலை உரத்த குரலில் ,
தனது வலுவான திரைமொழியில்  பேசியுள்ளார் பா. ரஞ்சித். சில கேள்விகள், சில குழப்பங்கள் இருந்தாலும் தங்கலான் ஒரு அட்டகாசமான திரை அனுபவம்.

கழுதைப் புலிக்கு வாய்க்கூடு - நியூக்ளியர் நவ் (2023) ஆவணப் படத்தை முன்வைத்து

 

உணர்ந்து சுகித்து இன்புற்றிருக்க ஏதுமில்லாத ஓர் எதிர்மறை உணர்வுதான் அச்சம். மனித குலத்தின் மகத்தானதும் இன்றியமையாததுமான உணர்வும் கூட. இந்த அச்ச உணர்வுதான் மனித குலத்தை பரிணாம வளர்ச்சியின் அடுத்தடுத்த நிலைகளுக்கு நகர்த்திச் சென்றது. அந்த அச்சமுற்ற மனதுதான் தன்னிச்சையாகத் தன்னைத் தகவமைத்துக்கொண்டு அச்சத்திற்கு எதிர்வினையாற்றத் தலைப்படுகிறது. வரவிருக்கும் ஆபத்துக்களை எதிர்கொள்ளும் வகையில் உடலையும் மனதையும் தயார் படுத்துகிறது. விலங்குகளுக்கும் இயற்கைப் பேரிடருக்கும் அச்சமுற்ற மனிதகுலம் தனது பாதுகாப்புக்காகத் தொடர்ந்து தகவமைத்துக்கொண்ட முயற்சியே பரிணாம வளர்ச்சி.

மனிதகுலத்தைத் தொடர்ந்து அச்சுறுத்தலுக்குள்ளாக்கி வரும் பலவற்றில் முதன்மையானது அணுசக்தி. அணுசக்தி என்றாலே அழிவு சக்தி தான் என்று அரை நூற்றாண்டுக்கும் மேலாவும் அச்சத்திலேயே வாழப் பழகிவிட்ட மனித குலத்தின் புரிதலில் ஒரு மாற்றத்தைக் கொண்டு வரும் முயற்சிதான் அகாடெமி விருது பெற்ற இயக்குநர் ஆலிவர் ஸ்டோன் இயக்கிய ஆவணப்படம் ‘நியூக்ளியர் நவ் (2023).  இதன் திரைக்கதையை ஆலிவர் ஸ்டோனும் ஜோஷுவா கோல்ட்ஸ்டீனும் இணைந்து எழுதியுள்ளனர்.

முதலில் எரிசக்தி குறித்த ஒரு எளிய அறிமுகம். எரிசக்தியில் மரபு-சார் மற்றும் மரபு-சாரா என இருவகை உண்டு. விறகு, கம்பு, கட்டை, கரி, இலை தழை, புதைபடிவ (நிலக்கரி, பெட்ரோலியப் பொருட்கள், எரிவாய்) எரிபொருட்கள் முதலியன மரபுசார்ந்தவை. இவற்றை எரித்தால் கரிந்து சாம்பலாகுபவை. கரியமிலக் கழிவுகளைச் சுற்றுச்சூழலில் கலப்பவை. மாசுபடுத்துபவை. புதுப்பிக்க இயலாதவை. காற்று, நீர் சூரிய சக்தி முதலானவை மரபுசாராதவை. புதுப்பிக்கத்தக்கவை. கழிவுகள் அற்றவை. எரிதிறனில் சிறந்தவை.

புதைபடிவ எரிபொருட்களின் பயன்பாடு என்பது மனித நாகரிகத்தின் வரலாற்றைப் போலவே பழமையானது. வணிகரீதியாக எண்ணெய் கிணறுகள் தோண்டப்படும் நெடுங்காலத்துக்கு முன்பே  மக்கள் நிலக்கரியைப் பயன்படுத்தியதற்கான தொல்பொருள் சான்றாதாரங்கள் பலவும் காணக்கிடைக்கின்றன. இன்று வரை இத்தகைய புதைபடிவ மூலங்களே உலகின் முதன்மையான எரிசக்தி மூலங்களாக உள்ளன.

.   புதைபடிவ எரிபொருட்களின் அபரிமிதமான பயன்பாட்டினால் சுற்றுசூழல் பெரிதும் மாசடைந்துள்ளது. 2020-ம் ஆண்டு ஆய்வின் நிலவரப்படி உலகில் நிலவுகிற கரியமில வாயு மாசுபாட்டில் 91 சதவிகிதம் புதைபடிவ எரிபொருளைப் பயன்படுத்துவதால் ஏற்பட்டவை. இத்தகைய இடையறாத சுற்றுச்சூழல் மாசுபாடும், அதன் விளைவான காலநிலை மாற்றமும் அதனைத் தொடர்ந்து உலகெங்கும் நிகழ்ந்துகொண்டிருக்கும் இயற்கைப் பேரழிவுகளும் மனித குலத்தை அச்சுறுத்திக்கொண்டிருப்பதைக் கண்கூடாகக் காண்கிறோம். மிகச் சமீபத்திய உதாரணம் வயநாடு நிலச்சரிவு. இத்தகைய சூழலில் சுற்றுச்சூழலை பாதிக்காத, மாசுபடுத்தாத, மனித குலத்துக்குப் பாதுகாப்பான மரபு-சாரா எரிசக்தி மூலங்களை நோக்கி நகர்ந்து கார்பன் - நீக்கம் செய்துகொள்ள வேண்டிய கட்டாயத்திற்கு ஆளாகியிருக்கிறோம்  நாம். 

தொழிற்புரட்சிக்குப் பின்னர், மரபுசாரா எரிசக்தி மூலங்களான காற்று, நீர், சூரிய சக்தி போன்ற ஆற்றல் மூலங்கள் பயன்படுத்தப்பட்டு வந்தாலும் எரிசக்தியின் தேவைக்கு ஏற்ப எத்தனை தூரம் தாக்குப் பிடிக்க இயலும் என்பதும் நமது எரிசக்தி தேவைக்கான தொழில்நுட்பங்களில் நம்பிக்கைக்குரியவை எவை என்பதுமான கேள்விகள் எழவே செய்கின்றன. ஆனாலும் உக்ரைன் மீதான ரஷ்ய தாக்குதலுக்குப் பிறகு பெரும்பாலான நாடுகள் மரபுசாரா எரிசக்தி மூலங்களை நோக்கி நகர்ந்துகொண்டுதான் இருக்கின்றன. அவற்றால் உலக மக்களின் எரிசக்தி தேவைகளில் 30 சதவிகிதத்தை மட்டுமே நிறைவேற்ற முடிகிறது. இத்தகைய சூழலில் தான் ’நியூக்ளியர் நவ் (2023)’ எனும் ஆவணப்படத்தில்  அவநம்பிக்கைக்கும் அச்ச உணர்வுக்கும் பெரிதும் பாத்திரமாகியுள்ள ’அணுசக்தி’ எனும் சர்ச்சைக்குரிய கருப்பொருளை மரபு-சார் எரிசக்திக்கு ஒரு சிறந்த மாற்றாக பரிந்துரைத்திருக்கிறார் ஆலிவர் ஸ்டோன். முற்றிலும் புதிய கோணம். புதிய வாதம்.

ஜப்பானிய நகரங்களான ஹிரோஷிமா நாகசாகியைத் தாக்கிய அணு ஆயுதப் பேரழிவும் (1945), பென்சில்வேனியத் தீவான த்ரீ மைல் ஐலண்டிலும் (1979)  செர்னோபில்லிலும் (1986) ஃபுகுஷிமாவிலும் (2011) நடந்தேறிய விபத்துக்களும் ’அணுசக்தி என்பது ஒரு அபாயகரமான பேரழிவின் மூலம்’ என்ற உலகளாவிய கண்னோட்டத்தையும் நடுக்கத்தையும் மக்களிடையே ஏற்படுத்தியிருக்கின்றன. இதன் விளைவாக 1970-களிலும் 1980-களிலும் அணுசக்திக்கும் அணு ஆயுதத்திற்கும் எதிராக உலகெங்கும் பல  மக்கள் இயக்கங்கள் உருவாகிப் போராடியது வரலாறு. இவற்றில் சில இயக்கங்கள், (கச்சா எண்ணெய்க்குப் போட்டியாக அணுசக்தி உருவாகிவிடக்கூடும் என்ற எண்ணத்தில்) எண்ணெய் முதலாளிகளின் நிதியுதவியில் வளர்ந்தவை  என்கிறார் ஆலிவர் ஸ்டோன்.

   ஆனால் தற்போதைய நவீன அணு உலைகள் போதுமான மேம்பட்ட பாதுகாப்பு அம்சங்கள் கொண்டவை என்றும் கடந்த காலங்களில் நடந்தேறிய அபாயகரமான அசம்பாவிதங்கள் ஏதும் ஏற்படச் சாத்தியமில்லை என்றும் வாதிடுவதோடு  அணு சக்தி குறித்த நமது கண்ணோட்டத்தின் மீதும் நீண்ட நெடுங்காலமாக நம்மிடையே நிலவி வரும் அச்ச உணர்வின் மீதும் ஒரு ஆழ்ந்து ஆராயப்பட்ட மற்றும் பாரபட்சமற்ற மறுகட்டமைப்பை நிறுவ முனைந்திருக்கிறார்.

இத்திரைப்படத்தில் இடம்பெற்றுள்ள நிபுணர்களின் நேர்காணல்களும் வாதங்களும் அணுசக்தியின் நன்மைகள் குறித்தும் பாதுகாப்பு நடவடிக்கைகள் குறித்தும் விளக்குகிறன்றன. அவை அணுசக்தி குறித்து நாம் உருவாக்கி வைத்துள்ள தவறான புரிதல்களின் மீதும், அவை குறித்து நிலவி வருகிற வலுவான கட்டுக்கதைகளின் மீதும் விரிவான வெளிச்சம் பாய்ச்சுகின்றன.

அணுசக்தியை மரபுசார் புதைபடிவ எரிசக்திக்கு மாற்றாக முன்வைப்பதோடு மட்டுமல்லாமல் காற்று, நீர், சூரிய சக்தி போன்ற மரபுசாரா எரிசக்தி மூலங்களுக்கும் மாற்றாக முன்வைக்கிறது. அதாவது சூரிய சக்திக்குப் பொருத்தப்படுகிற சோலார் பேனல்களையும் காற்றாலையும் நீர் மின் நிலையங்களையும் அமைப்பதற்குத் தேவைப்படும் இடத்தையும் செலவையும் கணக்கிடுகையில் ஒரு நியூக்ளியார் ரியாக்டரை நிறுவதற்கான இடத் தேவையும் செலவும் மிகக்குறைவு என்கிறது இப்படம். இன்னும் சொல்லப்போனால் அணு உலை விபத்துக்களால் ஏற்படுகிற ஆபத்துக்களை விட புதைபடிவ மாசுபாட்டால் நிகழ்கிற இயற்கைப் பெரழிவுகள்  பல மடங்கு ஆபத்தானவை என்கிற தரவுகள் முன்வைக்கப்படுகின்றன.

படத்தில், நீர்மூழ்கிக் கப்பலுக்குத் தேவைப்படுகிற நியூக்ளியர் பேட்டரி முதல் வீட்டு உபயோக மின் தேவைகளுக்குப் பயன்படுகிற பேட்டரிகள் வரை அணுசக்தியின் பயன்பாடுகள் எடுத்துக்காட்டுகளோடு விவரிக்கப்டுகின்றன.

சுருக்கமாகச் சொன்னால்

1.     அணு சக்திக்கும் அணு ஆயுதத்திற்கும் உள்ள வேறுபாட்டை புரிகொள்வதற்கும்,

2.     மரபு சாரா எரிசக்தி துறையில் அணுசக்தியை ஒரு இன்றியமையாத அங்கமாக இருத்திவைப்பதற்கும்,

3.     அணுசக்தி என்பது ஒரு அபாய சக்தி’  என்கிற தவறான கண்ணோட்டத்தால் காலநிலை மாற்றத்தின் அபாயங்களைச் சரிசெய்யக்கூடிய வாய்ப்புக்கள் எவ்வாறு சிதைக்கப்படுகின்றன

என்பதையும் விளக்குவதற்கான பெரும்பிரயத்தனம் படம் முழுவதும் எதிரொளிக்கிறது.   மொத்தத்தில் இத்திரைப்படம் அணுசக்தி குறித்த நமது நிலைப்பாட்டை மறுபரிசீலனை செய்யத் தூண்டுவதோடு அணுசக்தியை ஓர் நிரந்தர எரிசக்தி மூலமாக மாற்றுவதற்கான சாத்தியக்கூறுகளைஅறிவியல்பூர்வமாக விளக்கவும் முற்படுகிறது. 

ஆலிவர் ஸ்டோனின் அடர்த்தியான குரல் படம் முழுதும் நம்முடனேயே பயணித்து அணுசக்திக்கான வாத எதிர்வாதங்களை எளிய ஆங்கிலத்தில் எடுத்து வைக்கிறது. இடையிடையே வருகிற அனிமேட்டட் தரவு விளக்கங்களும் சுவாரசியமாக உள்ளன. படம் துவங்குகையில் கதிரியக்கத்தைக் கண்டுபிடித்த மேரி க்யூரியின் வரிகள் திரையில் ஒளிர்கின்றன.

”வாழ்வில் எதற்கும் அச்சமுற வேண்டியதில்லை. அவை புரிந்துகொள்ளப்பட வேண்டும்”

அணுசக்தியைக் கண்டு அச்சமுறத் தேவையில்லை. அதனைப் புரிந்துகொள்ளத் தலைப்பட்டால் போதும். அணுசக்தியைப் புரிந்துகொள்வது என்பது இப்பூவுலகின் நன்மை குறித்த மாற்றத்துக்கான அச்சத்தை வென்றெடுப்பது.  இதுவே அணுசக்தியின் பொருட்டு ஆலிவர் ஸ்டோன் முன்வைக்கிற அடிப்படைப் புரிதலைக் கோருகிற நிதானமிக்க வாதம். ஆனாலும் வழி தப்பி ஊருக்குள் வந்துவிட்ட கழுதைப்புலிக்கு வாய்க்கூடு போட்டு வீட்டில் வளர்ப்பது போன்ற உணர்வு மேலிடாமல் இக்கட்டுரையை முடிக்க இயலவில்லை.

References

1.     Tom Kool (2020) The complete history of Fossil Fuels https://oilprice.com/Energy/Energy-General/The-Complete-History-Of-Fossil-Fuels.html

2.     Ritchie and Rosado (2024) Nuclear Energy https://ourworldindata.org/nuclear-energy

3.     Ritchie and Rosado (2024) Renewable Energy https://ourworldindata.org/renewable-energy

ஓசியல்ல தனியுரிமை

சமீபத்தில் மகளிருக்கான இலவசப் பேருந்தில் பயணம் செய்துகொண்டிருந்தேன். பேருந்து கிட்டத்தட்ட காலியாக இருந்தது. அடுத்த பெண்கள் கல்லூரியின் நிறுத்தத்தில் சில மாணவிகள் அந்தப் பேருந்தில் ஏறுவதற்குத் தயாராக இருந்தனர். ஆனால் பேருந்து அந்த நிறுத்தத்தில் நிற்காமல் சரேலென்று வேகமெடுக்கத் துவங்கியது. 

 நிறுத்தத்தில் நின்று கொண்டிருந்த மாணவிகள் குழப்பம் மேலிட பேருந்தின் பின்னே ஓடிவரவும் பேருந்துக்குள் இருந்த பெண்கள் வண்டியை நிறுத்துமாறு கூச்சலிட்டோம்.  வேறு வழியின்றி ஓட்டுநர் பேருந்தை நிறுத்தவே, அந்தப் பெண்கள் அனைவரும் ஓடி வந்து பேருந்தில் ஏறிக்கொண்டனர். பேருந்துக்குள் இருந்த பெண்களெல்லாம் வசைபாடத் துவங்கவே ஓட்டுநர் முகத்தில் அத்தனை கடுகடுப்பு.

தென்காசியில் ஒரு முதிய பெண்மணி முகக் கவசம் அணியவில்லை என்ற காரணத்துக்காக ”இலவசப் பயணத்தில் சேர்த்து வைத்த காசில் ஒரு முகக் கவசம் வாங்க முடியலையா?” என்று மகளிருக்கான இலவசப் பேருந்திலிருந்து இறக்கிவிடப்பட்ட நிகழ்வொன்றை செய்தித்தாள்களில் வாசித்திருப்போம். இப்படி இலவசப் பேருந்து பயணத்தில் அவமானப்படுத்தப்பட்ட, புறக்கணிக்கப்பட்ட, அலட்சியப் படுத்தப்பட்ட, வசைபாடப்பட்ட பெண்கள் ஏராளமானோர். 

  மற்றொரு நிகழ்வு. எனக்குத் தெரிந்த குடும்பம் அது. பெருந்தொற்றுக் காலத்துக்குப் பிந்தைய பொருளாதாரச் சரிவுகள் காரணமாக கணவன் மனைவிக்கிடையே சச்சரவுகள்  வெடித்து, குடித்துவிட்டு வந்து மனைவியை தெருவில் இழுத்துப்போட்டு அடிப்பது வரை பிரச்சனை முற்றுகிறது. குடும்ப வன்முறை தாளாத மனைவி மகளிர் காவல் நிலையத்தை அணுகுகிறார். குடும்பத்துப் பெரியவர்கள் தலையிட்டு பிரச்சனையை சுமூகமாக முடித்துவைக்கின்றனர். இப்போது அந்தப் பெண் வேலைக்குப் போய்க்கொண்டிருக்கிறார். பொருளாதாரப் பிரச்சனையை இருவருமாகச் சேர்ந்து ஒருவாறு சமாளிக்கத் துவங்கியுள்ளனர். 

நிலமை சுமூகமான சில வாரங்கள் கழித்து அந்தப் பெண்ணுடன் பேசிக்கொண்டிருக்கையில் “உன் வீட்டுக்காரர் தான்  உனக்குப் பணமே கொடுக்கறதில்லையே? அப்புறம் எப்படி ரெண்டு ஊர் தாண்டி மகளிர் காவல் நிலயத்துக்குப் போன?” என்றேன் ஆச்சர்யமாக. 

”அதான் மகளிருக்கான இலவசப் பேருந்து இருக்கேக்கா? அதுலதான் போனேன். அந்த பஸ் மட்டும் இல்லேன்னா ஒண்ணு அவன் என்னைக் கொன்னுருப்பான். இல்லேன்னா நானே தற்கொலை செஞ்சுட்டு இருந்திருப்பேன். என் பிள்ளைக ரெண்டும் அனாதையா நின்னிருக்கும்” என்றாள். நிச்சயமாக அவள் சொன்னது நடந்திருக்கக் கூடிய வாய்ப்புகள் அதிகம். 

 தனது வாழ்வாதாரக் கூடையை தலையில் சுமந்துகொண்டு தினமும் மூன்று கிலோ மீட்டர்கள் நடந்தே சென்று அருகில் உள்ள சிறுநகரத்தில் வாழைப்பூ விற்றுவிட்டு மீண்டும் நடந்தே ஊர் திரும்பும் ராசாத்தி அத்தை இப்போதெல்லாம் அரசுப் பேருந்தில் பயணித்து வியாபாரம் முடித்து ஊர் திரும்புகிறார். அன்றாடம் முப்பது ரூபாய் கூடுதலாய்ச் சேமிக்கிறார். மாதம் சற்றேறக்குறைய ரூ.900/-. காய்கறிக் கூடை குறித்துக் கடிந்துகொள்ளும் ஓட்டுநரையோ நடத்துனரையோ அவர் கண்டுகொள்வதேயில்லை.

 மகளிருக்கு இலவசப் பேருந்து நடைமுறைக்கு வந்த காரணத்தினாலேயே மகளை கல்லூரிக்கு அனுப்புகிற கணவரை இழந்த தாய் ஒருவர் அருகில் வசிக்கிறார். இவையெல்லாம் சிற்சில உதாரணங்கள். 

இந்தியாவில் 20.6% பெண்கள் மட்டுமே பணிக்குச் செல்பவர்களாகவும் நாட்டின் பொருளாதார முன்னேற்றத்தில் பங்கெடுப்பவர்களாகவும் உள்ளனர். ஒப்பீட்டளவில் பணிக்குச் செல்லும் பெண்களின் விகிதம் தமிழகத்தில் அதிகம் (30%) என்றாலும்  இந்த சதவிகிதம் என்பது பாலின சமத்துவத்திற்குப் போதுமானதாக இல்லை. பணியிடத்தில் பெண்களின் பிரதிநிதித்துவம் குறைவாக இருப்பது சமூக மற்றும் பொருளாதார இழப்புக்கு வழிவகுக்கும். இதெயெல்லாம் கருத்தில் கொண்டுதான் நாட்டின் பொருளாதாரத்தில் பெண்களின் பங்களிப்பை அதிகப்படுத்தும் பொருட்டு பெண்களுக்கான கட்டணமில்லாப் பேருந்துப் பயண வசதியைச் செய்து கொடுத்திருக்கின்றன டெல்லி யூனியன் பிரதேசமும், பஞ்சாப் மற்றும் தமிழ்நாடு மாநிலங்களும். 

 இந்த முன்னெடுப்பை ”ஆண்களைப் போலல்லாமல்  பெண்களிடம் அவர்களின் தனிப்பட்ட பயன்பாட்டுக்கென்று சொந்தமான  மோட்டார் வாகனப் பயன்பாடு குறைவாகவே உள்ளது. பெண்களின் பயணம் என்பது பெரும்பாலும் பொதுப் போக்குவரத்தையே சார்ந்துள்ளது. கட்டணமில்லா பொதுப் போக்குவரத்து பெண்களை அதிகாரவயப்படுத்துவதாகவும் கல்வி வேலைவாய்ப்புக்களை அதிகப்படுத்தி அவர்களை சமூகத்தில் பொருளாதார உற்பத்தி திறன்மிக்கவர்களாகவும் மாற்றும்” என்று பாராட்டுகிறார் போக்குவரத்து மற்றும் வளர்ச்சி கொள்கைகளுக்கான நிறுவனத்தின் (Institute of Transportation and Development Policy) தெற்காசிய திட்ட தலைவர் ஷ்ரேயா கடெபள்ளி. 

 

  கொரோனா  பெருந்தொற்றுக்குப் பிறகு உலகெங்கும் பெண்கள் மீதான உடல், மனம், உளவியல், கல்வி மற்றும் பொருளாதார ரீதியான அடக்குமுறைகளும் சுரண்டல்களும் முன்னெப்போதும் இல்லாத அளவில் அதிகமாகியுள்ளதோடு அடிப்படைவாத பாலின பாத்திரப் பிற்போக்குத்தங்களும் வலுப்பெறத் துவங்கியுள்ளன.

 பெண்களின் கல்வி இடைநிற்றல் விகிதம், பாலின ஊதிய இடைவெளி,  இளவயது திருமணங்கள், பாலியல் சுரண்டல்கள் போன்ற பிரச்சனைகள் பெருந்தொற்றுக்குப் பிறகு அதிகமாகியுள்ளன (unwomen.org).

 இத்தகைய சூழ்நிலையில் பெண்கள் இன்னும் காத்திரமான முன்னகர்வுக்குத் தயாராகவேண்டியது காலத்தின் கட்டாயம். எனவே பேருந்து கட்டண விலக்கு என்பது கல்வி, பொருளாதார, அரசியல், உரிமையியல் நடவடிக்கைகளில் பெண்களின் பங்கேற்பை எளிதாக்குவதற்கும், ஆண்களின் பொது இடங்களில் பெண்களின் புழக்கத்தை அதிகப்படுத்துவதற்குமான முன்னெடுப்புக்களுள் ஒன்று என்கிற உண்மையை நாம் புரிந்துகொள்ளவேண்டும். 

அது மட்டுமல்ல. பெண்கள் வெளியிடங்களுக்குச் செல்வதற்கு தம் குடும்பத்து ஆண்களை மட்டுமே நம்பியிராமலும் அவர்களின் துணையின்றியும் பாதுகாப்பு குறித்த பயமின்றியும் பொதுவெளியில் நடமாடுவதற்கும் பயணிப்பதற்கும் இந்த கட்டண விலக்குடன் கூடிய அரசுப் பேருந்துப் பயணங்கள் கைகொடுக்கின்றன.  

பகிர்ந்தளிக்கப்படுகிற நீதியே சமூக நீதி என்பதை ஒத்துக்கொள்கிறவர்களுக்கு, விளிம்பு நிலை மக்கள், ஒடுக்கப்பட்டோர், வாய்ப்பு மறுக்கப்பட்டவர்கள், வாய்ப்பைத் தாமதமாக பெற்றவர்கள் – ஆகியோருக்கான தனியுரிமையையும் (சிறப்புரிமை என்ற சொல் ஏற்புடையதாக இல்லை) சமூக நீதி என்பதை ஏற்றுக்கொள்வதில் என்ன மனச்சிக்கல்? அவ்வகையில் மகளிருக்கான கட்டணவிலக்கு என்பது பல நூறு ஆண்டுகளாக  வாய்ப்பு மறுக்கப்பட்ட பெண்கள் அதிகாரவயப்படுதலுக்கான தனியுரிமை என்கிற சமூக நீதிக் கண்ணோட்டத்தை  மனித மனப்பான்மைகளில் ஆழப் பதியவைக்க வேண்டியது அவசியம்.  

இந்தியாவில் பிற மாநிலங்களைக் காட்டிலும் கல்வியிலும், வேலைவாய்ப்பிலும், பெண்ணுரிமையிலும் பெண்கல்வியிலும் தமிழகம் பல படிகள் முன்னேறிய மாநிலமாக இருந்தாலும் நமது கண்ணோட்டத்திலும் மனப்பான்மையில் பெண்களுக்கான சமூக நீதி எவ்வாறு செயல்படுகிறது என்பதை சுயபரிசோதனை செய்யவேண்டிய கட்டாயத்தில் இருக்கிறோம். 

பொத்தாம்பொதுவாக ”இலவசம், சலுகை, ஃப்ரீ பஸ், ஓசி பஸ்” என்றெல்லாம் பெயரிட்டு அழைப்பது எத்தகைய ஒரு தட்டையான புரிதலோ, பெண்களுக்கான உரிமைகளும், விலக்குகளும்  எளிதில் புறக்கணிக்கவும் அலட்சியப்படுத்தவும் கூடியவை என்று (மேற்குறிப்பிட்ட ஓட்டுநர்களைப் போல) நம்புவதும்; படித்துவிட்டாலோ, வேலைக்குப் போய்விட்டாலோ தங்களுக்கு எந்த தனியுரிமையும் தேவையில்லை என்று பெண்களே தீர்மானித்துக்கொண்டு பேட்டி கொடுப்பதும், கொடுக்கவைப்பதும் அத்தகைய மேலோட்டமான புரிதல்களே. 

#FreeBus 

#womenempowement 

#socialjustice

Abracadabra

In the woods of dream

Trotting all alone

you left me

In a neverland unknown

No herb to make a wish

No dwarf to care and ease

No castle to rest a while

No fairy to trust and hail

No witch to cast a spell

No wand to break the hell

No birds to sing a song

No pets to cling along

No potion to quench the thirst

No wolf to munch my bone

No beast to roar and groan

A lone lonely loner

in the dense gloomy forest

Waiting for the dream of dream

To bring me back into my gleam

Waiting for the dream of bliss

For the true love's second kiss

தேவதைக்கு

ரோஜாமொக்குகள் தொடுத்த மாலையணிந்து 

உன்னிடம் வருகிறேன் என் தேவதையே
குழந்தைகளின் கண்கள் என் தலைக்குள் மொய்த்துக் கிடக்கின்றன
அறையப்படும் அணிகளுக்காய் என் உள்ளங்கை விரிந்து கிடக்கிறது
என் கண்களுக்குள் உன் ஒளிக்கதிர்கள் பாய்கின்றன
உன் கதிரொளியில் நிறைவதற்க்காய்
என் யோனியும் கருப்பையும் விரிகின்றன
என் தேவதையே
நான் அதற்கேற்ற பாத்திரம்தான்

நிலையற்றவை – எல்லாமே நிலையற்றவை
மீண்டும் தளர்வத்ற்கே எழும் குறிகள்
உலகமே அசையும் அந்த அமளிக்குப்பின்
மீண்டும் வெறுமைக்கே திரும்பும் பெண்ணின் நிறைவு
அந்தக் கவிஞன் வெறும் குரலாக மட்டுமே இருக்கிறான்
தன் இறப்பின்போதுதான் அவன் குரலைக் கேளாதிருப்பாள்
ஒரேடியாய்க் கிழித்து வீசப்பட்ட பக்கமென
ரத்து செய்யப்பட்டவள் 

இருந்தும் நான் மீண்டும் புத்தகத்தைத் திறக்கிறேன்
நித்தியக் குளிர்தென்றலாய் வீசுகிறாள் அவள்

இழப்பின் கண்ணீர்த்தாரையுடன் ஊதல்காற்றின் வழி
உன்னிடம் வருகிறேன் என் தேவதையே
நம் விதியை மாற்றும் நிலையாமை விரட்ட
சூனியக்காரியின் பச்சிலைகளை என் கழுத்திலணிந்து வருகிறேன்
பதட்ட ரேகைகள் என் முகத்தில் படரும்போதெல்லாம்
பச்சிலைகள் காய்ந்து பொடிகின்றன
எனது மக்ள் ஒரு பற்றுக்கொடியைப் போல
நிலையாமையின் வேலிகளில் தொற்றிப்படர்கிறாள்
என் தேவதையே
எனக்கு இழப்பையும் மரணத்தையும் 

கடந்துபோகும் அனைத்தையும்
போற்றுதற்குக் கற்றுக்கொடு
உன் ஆசிகள் என் மீது பொழியட்டும்

ஆங்கில மூலம்: எரிகா யாங்

சிவலிங்கத்தின் வரிக்காசு

காளியாத்தா கோவில் திருவிழாவிற்கு
ஊர்சாட்டியிருந்த வாரத்தின் ஒரு
ஞாயிற்றுக்கிழமை அதிகாலை
வெள்ளைப் பொட்டணமாய் ஊர் வந்து சேர்ந்தான்
கார் மோதிச் செத்துப்போன சிவலிங்கம்

ஆத்தா உத்தரவுப்படி
ஊருக்குள் வர அனுமதியில்லை
முதல் ஆளாக வரிக்காசு கொடுத்திருந்த
சிவலிங்கத்தின் பிணத்திற்கு

தனியாய்ப் போய் பழக்கமில்லாத சனிப்பிணம்
ரோட்டோரத்திலேயே புதையுண்டது
ஒரு நாட்டுக் கோழியின் துணையுடனும்
சொந்த ஊருக்குள் நுழைய முடியாத ஏக்கத்துடனும்

பொங்கலும், கிடாய்க்கறியும்
திங்க முடியாத சோகத்தில்
மாரடிச்சு அழுதது
அங்காளி பங்காளி சனமெல்லாம்

கொலுவிருந்த ஆத்தா
விழா நடந்த மூணு நாளும்
மூக்கை பிடித்துக் கொண்டேயிருந்தாள்
சிவலிங்கத்தின் வரிப்பணத்தில் வாங்கிய
பூமாலைகளிலிருந்து வந்த
பிணவாடை தாளாமல்

-------தூறல் நின்று போகும்-----

சிட்பண்ட்காரனின் தவணைக்குறுஞ்செய்தியோ

தவறவிட்ட பேருந்தோ
மளிகைக்கடை பாக்கியோ
மேலதிகாரியின் வசைபாடலோ
வங்கிக்கடன் வட்டியோ
கருகிவிட்ட தோசையோ
மின்சாரமற்ற இரவோ
பாதியில் பழுதடைந்த மிக்சியோ
உச்சிவெயிலில் அறுந்துவிட்ட செருப்போ
வேலைப் பளுவோ
முட்டிவலியோ முதுகுவலியோ
மகளின் பள்ளிக்கட்டணமோ, வீட்டுப்பாடமோ, ஜலதோஷமோ
இன்ன பிறவற்றில் ஏதோவொன்றோ
அல்லது இவையெல்லாமோ சேர்ந்து
கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்க்
கலைத்துவிடக்கூடும்


மழைநேரத்தில்
உன் அருகாமை நிகழ்த்திய
ரசவாதத்தை